<h2>Jak umiejętnie chwalić swoje dziecko</h2>
<p>Autorem artykułu jest Hanna Badura</p>
<br />
Rodzice chwalą swoje dzieci po to, by dodać im pewności i wiary w siebie. Niestety pochwały często przynoszą odwrotny skutek. Powodują, że dziecko czuje się zażenowane i zakłopotane. Jak zmienić sposób chwalenia, by wywołać uśmiech na twarzy dziecka?
<p>Rodzice uważają, że dzieci są zadowolone z każdej pochwały, jaką usłyszą, i zawsze z radością je przyjmują. Tak jednak nie jest. Pochwała często powoduje u dzieci zażenowanie i złe samopoczucie, które przejawiają się często odpowiedziami odrzucającymi pochwałę.</p>
<p>Przykład: Matka: To wspaniały obraz!</p>
<p> Syn: Uważam, że jest marny.</p>
<p>Wynika to z tego, że tego rodzaju pochwały są oceną (tzw. pochwały oceniające). Dziecko ma wrażenie, że jest cały czas obserwowane i oceniane. Wiele dzieci traktuje pochwały rodziców jako sugestie, by nadal się tak zachowywały – zgodnie z oczekiwaniami rodziców, np. by uprawiały sport, rysowały, sprzątały.</p>
<p> Dziecko często czuje się przytłoczone pochwałą, która z punktu widzenia rodzica jest poprawna i motywująca. Gdy słyszy zdanie: „To niesamowity rysunek, najlepszy, jaki w życiu widziałem!”, przypominają mu się wszystkie słabe strony swojej pracy i odrzuca pochwałę. Dziecko wyczuwa, że rodzic mówi tak, bo chce mu sprawić przyjemność, że nie jest to szczera wypowiedź. Taka pochwała nie daje żadnego pozytywnego rezultatu.</p>
<p>Poza tym dziecko ma wrażenie, że pochwały są automatyczne. „Jesteś wspaniała”, „Jesteś grzeczny”, „To jest piękne i wspaniałe” - można powiedzieć w każdej sytuacji, automatycznie, by „zbyć” dziecko; te pochwały nie wypływają z wnętrza rodzica.</p>
<p>Jak można udoskonalić chwalenie dzieci? Poniżej przedstawiono dwa sposoby (inspirowane książkami Thomasa Gordona oraz Adele Faber i Elaine Mazlish).</p>
<p>Gdy rodzice chwalą swoje dzieci, zawsze używają zdań typu „ty”:</p>
<p>Jesteś grzeczną dziewczynką.</p>
<p>Dobrze się dzisiaj zachowałeś.</p>
<p>Wspaniale napisałaś to wypracowanie.</p>
<p>Pochwała odniesie lepszy skutek, gdy wypowiedź typu „ty” zostanie zamieniona na wypowiedź typu „ja”. Pochwała typu „ja” powinna zawierać trzy części:</p>
<p>opis zachowania dziecka, uczucia doznane przez rodzica, konkretny efekt zachowania dziecka.</p>
<p>Przykłady: Dziecko sprzątnęło kuchnię z własnej inicjatywy.</p>
<p>Matka: Bardzo się cieszę, że sprzątnąłeś kuchnię, bo dzięki temu będę mogła poczytać nową książkę.</p>
<p> Dziecko dba o swoje włosy i często je myje.</p>
<p>Rodzic: Przyjemnie się patrzy na twoje włosy, gdy są takie czyste i zadbane. </p>
<p> </p>
<p>Inną dobrą metodą jest chwalenie poprzez opis tego, co dziecko zrobiło. Są to tzw. pochwały opisowe. Najlepszym przykładem na to jest chwalenie rysunków dziecka. Zamiast oceniać: „Pięknie to narysowałeś”, „To wspaniały obrazek” itp. , lepiej opisać to, co się widzi: „Widzę wesołą dziewczynkę, psa i kwiaty. A ten domek wygląda jak prawdziwy”. Dziecko sprzątnęło swój pokój – zamiast mówić: „Jesteś grzeczny”, „Jesteś wspaniała” itp., lepiej powiedzieć: „Widzę równo poukładane klocki, książki odłożone na półkę. Aż miło popatrzeć”.</p>
<p>Słysząc takie pochwały, dziecko wie, że są one szczere, niewymyślone na poczekaniu, adekwatne do tego, co zostało zrobione, że jego praca, wysiłek, zachowanie itp. zostały zauważone i docenione.</p>
---
<p><p>Hanna Badura<br />Autorka bloga z wierszami dla dzieci:<br />wierszyki-hani. blogspot.com<br />Polecam: http://tnij.org/sukcesdziecka</p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu <a href="http://artelis.pl/">www.Artelis.pl</a>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz